အေဝးေရာက္ဌက္တို့ရဲ့ေျခရာမ်ား

                 "  မ်ားလိုက္တဲ့ အလုပ္ ၊တစ္ပတ္စာကို တစ္ရက္တည္းနဲ့
                                                                                             အၿပီးလုပ္ေတာ့မယ္ထင္တယ္..."
တစ္ေယာက္တည္းအလိုမက်မႈေတြနဲ ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ေယာက္အေပၚ
မေက်မနပ္ျဖစ္ေနမိတယ္။

ျဖစ္ခ်င္စရာပဲေလ ...

မနက္ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ေတြ ့ဖို ့ခ်ိန္းထားၿပီးသားကို ႀကိဳေျပာထားပါလ်က္နဲ ့နာရီက မနက္(၆း၀၀)

အတိျဖစ္ေနၿပီ။  အေတြးေတြခပ္မ်ားမ်ားၾကား အလုပ္အေပၚမွာ အာရုံမရွိျဖစ္ေနတယ္။
               
           "ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ...အလုပ္မၿပီးရင္ေခါင္းခံရမွာက သူျဖစ္ေနတာကိုး"

သူကျပာျပာသလဲျဖစ္ေလ ကိုယ္ကပါေနမထိထိုင္မထိ ျဖစ္ေနျပန္ေရာ.." အေတြးေတြျဖတ္ၿပီး

အလုပ္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ လက္စသတ္လိုက္တယ္။နာရီကိုျပန္ၾကည့္ေတာ့ မနက္(၇း၀၀)ထိုးခါနီးၿပီ။

တစ္ညလုံးအလုပ္ လုပ္ထားတဲ့အရွိန္နဲ ့ လူတစ္ကိုယ္လုံးလည္းေခြ်းနံ ့ သင္းသင္းေလးေတြကို

ကိုယ္တိုင္ျပန္ခံစားမိတယ္။
                       
                "ေရအရင္မခ်ိဳးခင္ အခ်စ္ဆုံးသိန္းသန္းကို ဖုန္းဆက္အရင္ႏိူးအုံးမွ"လို ့အေတြးဝင္လာၿပီး

ဖုန္းေခၚလိုက္တယ္။ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနတဲ့အသံနဲ ့ ျပန္ေျပာတယ္။

                                              "အင္း...အင္း ႏိူးၿပီ"တဲ့...

ေနာက္တစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္။သူကေလေျပ....

 အထိုင္အထက ဘာေႏွးသလဲမေမးနဲ ့ တစ္ခုခုဆိုသူေစာင့္ရျပန္ၿပီ။ သူ ့လည္းဖုန္းဆက္ႏိူးထားမယ္

စိတ္ကူးနဲ ့ ေခၚလို္က္ေတာ့ ထူးထူးျခားျခားကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ႏိူးႏွင့္ေနႏွင့္ၿပီ။

အဲ့တာဆိုေတာ့လည္းအဆင္ေျပသြားတာေပါ့။ ေလေျပနဲ ့ အတူထြက္ဖို ့ခ်ိန္းဆိုၿပီး အေဆာင္ျပန္

တပ္သုတ္ရိုက္ ေရခ်ိဳးအဝတ္စားလဲ  ခပ္သြပ္သြပ္ေလး ခ်ိန္ထားတဲ့ေနရာေရာက္ေအာင္

ထြက္လာခဲ့တယ္။ခ်ီးက်ဴးတာေစာသြားတယ္....ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ေရာက္ခါနီးၿပီးလို ့

ဖုန္းလွမ္းဆက္ကာမွာ သူကအခုမွ အခန္းဝရွိေသးတယ္တဲ့။ အမွန္က ကိုယ္တိုင္လည္းစိတ္ေစာ

ေနတာ ျဖစ္မယ္။ အာလုံးကေတာ့ ပုံမွန္ေတြပါပဲ။ မိနစ္(၂၀)ေလာက္အၾကာ    

ေလေျပေရာက္လာပါတယ္။ဘတ္စ္ကားစီးၿပီး ကလန္း(Klang)ကို

ထြက္လာခဲ့တယ္။ ကလန္းမွာအာကာနဲ ့ထပ္ခ်ိန္းထားေသးတယ္။

ဘတ္စ္ကားေပၚကမဆင္းေသးခင္မွာပဲ ရဲရင့္(ဆလန္ဗန္း Serembam)ဆီက ဖုန္းဝင္လာတယ္။

                       " ေယာကၹ ဘယ္ေရာက္ေနၿပီးလဲ.."လို ့ လွမ္းေမးတယ္။ သူကေတာ့ဝီရိယ

အေတာ္ေကာင္းရွာတယ္။ေကအယ္လ္ေရာက္ခါနီးေနၿပီ။ သိန္းသန္းဆီကလည္းဖုန္းဝင္လာတယ္။

ေကအယ္လ္သြားေနၿပီးဆိုတဲ့အေၾကာင္းလွမ္းေျပာတယ္။ အာကာကို မိနစ္(၃၀)ေလာက္ကလန္းမွာ

ေစာင့္အၿပီးေရာက္လာပါတယ္ "အေရးႀကီး သုတ္ျဖာပုံစံမ်ိဳးနဲ ့"။သူေရာက္လို ့ သြားဖို ့ေျခလွမ္းျပင္ခါစမွာပဲ    

အာကာဆီဖုန္းဝင္လာတယ္။ ဘယ္သူလဲေမးၾကည့္ေတာ့ "ကိုဒႆ"တဲ့။    

သူလည္း  အားက်ိဳးမာန္တက္  အေျပးလာပါတယ္။ လူလည္းစုံညပီးျဖစ္တာေၾကာင့္

ကအယ္လ္ကိုသြားဖို ့ ဘတ္စ္ကားရွိရာ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးပဲထြက္ခဲ့ၾကတယ္။